نویسنده: علامه فیضر کاشانی
و اگر گاهى معصيتى واقع شود، زود به استغفار و توبه و انابت تدارك نمايد تا محبوب حق باشد؛ چنان كه مىفرمايد: «إِنَّ اللّهَ يُحِبُّ التَّوّابينَ »؛ يعنى به درستى كه حقتعالى دوست مىدارد بسيار توبه كنندگان را؛ يعنى آنان كه هر نوبت كه گناه كردند فىالفور توبه مىكنند و پشيمان مىشوند. و در حديث آمده: «إِنَّ اللّهَ يُحِبُّ كُلَّ مُفَتَّنٍ تَوَّابٍ» ؛ يعنى به درستى كه حقتعالى دوست مىدارد آن كسى را كه در فتنه گناه مىافتد و باز توبه مىكند؛ يعنى اصرار بر معصيت نمىدارد.
عزم بر توبه
و كسى را كه توبه ميسر نشود، يعنى پشيمانى و عزم بر نكردن گناه دست ندهد، بايد كه عزم بر توبه داشته باشد و از صدور آن غمناك و آزرده باشد؛ چه، كسى كه گناه كند و گريد مثل كسى نيست كه گناه كند و خندد. و در حديث آمده كه «مؤمن كسى است كه از گناه غمناك شود و از حسنه شادمان» .
رو به سوى كمال
و هر كه توفيق يابد كه اعمال حسنه و سنن سنيّه مذكوره را به جاى آورد و از اعمال سيّئه مذكوره اجتناب نمايد و اخلاق پسنديده را تحصيل كند و ناپسنديده را از خود دور، روز به روز حالش در ترقّى باشد؛ حسناتش متزايد و سيّئاتش مغفور، و درجاتش مرفوع، و باطنش صافى، و قربش به حق وافى، و دعايش مستجاب و نفْسش مستطاب. بيت گرچه وصالش نه به كوشش دهند آن قدر اى دل كه توانى بكوش«رَزَقَنَا اللَّهُ ذَلِكَ بِمَنِّهِ وَ جُودِهِ»
منبع: کتاب هشت بهشت نظري هم بده
|
منوي اصلي
تبادل
لینک هوشمند
نويسنده: 
